سلام خدمت دوستان عزیزی که از وبلاگ من دیدن میکنند.این اولین عاشقانه من به عشقم رحمان جونم است .عشقم کنارم نیست و من نمیتونم ببینمش پس مجبور شدم قطره ای از احساساتمو در اینجا به نمایش بذارم.به امید روزی که به عشقم برسم.

کاش هفت ساله بودم

روی نیمکت چوبی می نشستم

مداد سوسماری در دست

باصدای تو دیکته می نوشتم

تو می گفتی بنویس دلتنگی

من آن را اشتباه می نگاشتم

اخمی بر چهره می نشاندی و من

به جبران

دلتنگی را هزار بار می نوشتم!

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           من بی تو تمام میشوم و با تمام